Yollara sığmayan arkadaşlarım olmayacak benim, yollar bana hep büyük gelecek. Gölgemi takip edeceğim sessizce. Güldüğüm her anı kendime ihanet etmiş sayacağım, unutmayacağım hislerimin keskinliğini, göz yaşlarımın yakıcılığını. 'Ben de' cevabını vereceğim biri olmayacak. Ben seni seveceğim. Sen 'de' benden nefret edeceksin.
Hayat bir aslanın yavru ceylanla oynadığı gibi oynayacak benimle. Karşı koymayacağım sadece beni yenmesine izin vereceğim. Teslim olacağım. Ben hep dipte olacağım. Bataklıkta olacak bir ayağım, öteki ayağımı ordan çıkardığımda umutlanmayacağım. Sadece öyle yaşamaya alışacağım ben.
Gülen insanlardan tiksineceğim, bana 'umutlu ol' diyen herkesten nefret edeceğim. Ben ne halim varsa göreceğim. Beni hatırladığı için mutlu olacağım bir dostum olmayacak, telefonumun şarjı günlerce gidecek, mesaj hakları hiç bitmeyecek.
En boktan şeylere bile mutlu olamayacağım, yaşadığıma bile inandırmayacağım kendimi. Bana acıyarak bakan suratlardan tiksineceğim. Ruhum hiçbir zaman alışmayacak mutlu olduğuma, mutlu olduğumda korkacağım çünkü mutsuzluğun yakın olduğunu biliyor olacağım.
Ağlamaktan göz pınarlarım kuruyacak bir gün. Yanak kaslarım gülmeyi unutacak yadırgayacak sevinci, mutlu olmayı. Haydi yerden kalk diye umutlandırmayacağım kendimi. Artık çok iyi biliyorum 'umut en büyük kötülüktür çünkü işkenceyi uzatır.'
Kimsenin umrunda olmayacak yaşadıklarım. 'aman be ne halin varsa gör' deyip atılacağım yine bir kenara. Sadece susacağım. Dudaklarım kuruyacak konuşamamaktan, biri soru sorduğunda boğazımı temizlemem gerekecek. Siz konuşmaktan susayacaksınız, ben ise susmaktan.
Parçalara bölüneceğim ben, her ayrı benden nefret edeceksiniz. Tek tanımda toplayacaklar beni 'aptalsın' Ben kendim dahil herkese yabancılaşacağım. O kadar çok maske takacağım ki gerçek beni unutacağım.
Değişmeyeceğim ben, değişmeyi bile denemeyeceğim. Rastgele yaşayacağım. Yalanların salak sebeplerine kanacağım, irdelemeyeceğim gerçeği sadece inanacağım onlara. Ard arda seferler düzenleyeceğim hüznüme, arkamdan el sallayacak biri olmayacak. Güneş ve martılar süslemeyecek benim manzaramı.
Yaşıyor musun? diye soracaklar beni gördüklerinde cevabını gözlerimde bulacaklar. Yaşayan bir ölüden farksız olduğumu anlayacaklar. Ben kendimden bile vazgeçeceğim, sıkılmayı bile özleyeceğim. Yediğim her tokattan sonra diğer yanağımı çevireceğim, savaşmayacağım.
Zifiri karanlık olacak benim ütopyam. Sadece ben yaşayacağım orada, kapısı çalınmayacak çünkü bir kapısı olmayacak. Güzel bir güne başlayamayacağım ben, güneş benim için hiç doğmayacak, ben güneşi unutacağım o da beni unutacak. Karanlığa esir olacağım.
Başarısızlıklarla dolu bir hayatın sonunda yalnız bir köpek gibi öleceğim. Geriye baktığımda hatırlayacağım bir tek anım bile olmayacak. Ben hep önemsiz kişi olacağım. Şansız hiç gülmeyen hiç uğruna yaşayan, hayatta hiç bir başarısı olmayan bir sefil gibi yaşayacağım
Yaşıyor musun? diye soracaklar beni gördüklerinde cevabını gözlerimde bulacaklar. Yaşayan bir ölüden farksız olduğumu anlayacaklar. Ben kendimden bile vazgeçeceğim, sıkılmayı bile özleyeceğim. Yediğim her tokattan sonra diğer yanağımı çevireceğim, savaşmayacağım.
Zifiri karanlık olacak benim ütopyam. Sadece ben yaşayacağım orada, kapısı çalınmayacak çünkü bir kapısı olmayacak. Güzel bir güne başlayamayacağım ben, güneş benim için hiç doğmayacak, ben güneşi unutacağım o da beni unutacak. Karanlığa esir olacağım.
Başarısızlıklarla dolu bir hayatın sonunda yalnız bir köpek gibi öleceğim. Geriye baktığımda hatırlayacağım bir tek anım bile olmayacak. Ben hep önemsiz kişi olacağım. Şansız hiç gülmeyen hiç uğruna yaşayan, hayatta hiç bir başarısı olmayan bir sefil gibi yaşayacağım
Benim için karşılaşama sözcüğü hoşgeldin olmayacak, niye geldin? diye soracaklar. Kapılar açılmayacak bana, mutluluğun kapısını aralayıp kaçacağım.
Gözyaşlarımın akmasını izleyeceğim sessizce aynalarda, veda edenleri uğurlayacağım. Öldürsünler beni diye unutulacağım. Yalnız olacağım ben, hep yalnız, sadece yalnız. Kendini bile terkeden, bedenimin bana rağmen bensiz yaşayışını izleyeceğim. Sesim çıkmayana kadar bağıracağım arkasından 'gitme'.
Anılar boğacak sesimi, düşüncelerimle başbaşa her gün tükeneceğim. Mevsimler değişse de ellerim hep soğuk kalacak. Hatırladığım o elin geri dönmeyeceğimi bileceğim. Üşüyeceğim, çok üşüyeceğim ve bir gün donacağım.
Yüreğime batıyor söyleyemediklerim, susuyorum çünkü konuşursam göz yaşlarımı tutamayacağım biliyorum.
Kendimi garipsiyorum, ben olmayan bir şeyin esiri olma korkusunun ötesinde onu yaşıyorum.
Daha fazla acı çekmek istiyorum.
Ben kanıyorum ama ölmüyorum.
Öldürüyorum ama kanatmıyorum.
Gün ışığı yıldızları gizlerken, gecelerde ben kaybolacağım.
Ağlayacağım, azalacağım ve gün gelecek biteceğim.
Karanlık bir çukurun en dibinde,
kimsenin göremeyeceği küçük bir adam
soğuk düşlerin katili,
azalacak..
tükenecek..
ve gün gelecek bitecek..
